16. Ginny

 Hermiona znalazła się przed swoim domem. Weszła do środka, drziwi nie były zamknięte. Po policzku nie spłynęła jej ani jedna łza. Wbiegła po schodach do swojego pokoju. Było w nim bardzo pusto i był bardzo zakurzony. Zostawiła kufer przy drzwiach i położyła się na łóżku.
- Co ja zrobiłam? - zapytała głośno samą siebie - Co?
Zamknęła oczy i momentalnie wypłynęły pierwsze łzy.
- To był taki dobry plan... Taki dobry! - wyszlochała.
Sama nie wiedziała co chciała uzyskać po zerwaniu z Ronem. Może nie chciała tęsknić za nim tak bardzo? Głupia. Przecież teraz będzie tęsknić jeszcze bardziej!
- Co ja zrobiłam...? - wyszeptała przez płacz.
 Tymczasem Ron stał w tym samym miejscu przed Norą i  nie bardzo wierzył w to co przezd paroma minutami usłyszał.
- Co? - zapytał sam siebie i poczuł, że oczy go pieką. Szybko otarł dłonią nadchodzące łzy. Wszedł do Nory.
-  Hej, Ron -usłyszał Ginny - Mama poprosiła mnie, abym posprzątała w pokoju, w którym spała Hermiona.
Ron spojrzał na siostrę, miał czerwone oczy i nowa porcja łez spływała mu po policzkach. Ruda zauważyła, że coś się stało. Ron pobiegł do swojego pokoju.
- Ron, Ron?! - wołała za nim, a chłopak zamkną jej drzwi przed nosem. Usiadł na swoim łóżku i zakrył dłonią oczy.
- Ron, wpuścisz mnie? - wołała, drzwi były otwarte. - Mogę wejść? - nie uzyskała odpowiedzi. - No dobra, uwaga wchodzę!
Ruda weszła i od razu zamknęła drzwi. Podeszła do brata i usiadła obok niego.
- Spokojnie, Hermiona wróci - powiedział gładząc go po plecach. Bardzo się zdziwiła, gdy chłopak zaczął płakać jeszcze bardziej. - Ron, spokojnie, nic jej się nie stanie. Pojedzie sobie tylko do tej Australii, znajdzie tych rodziców i znów przyjedzie do Nory!
- Nie... Nie.... Nie o to chodzi... - wyszlochał.
- A o co? Pająka gdzieś zobaczyłeś? - zaczęła się rozglądać.
- Ginny, to nie jest śmieszne - dziewczyna wcale nie próbowała być śmieszna.
- A o co?
Ron tylko pokręcił głową.
- Oj przestań! Jestem twoją siostrą! Razem znajdziemy jakieś wyjście!
- Chyba raczej nie...
- Dlaczego?
- Bo ona ze mną zerwała! - wyszlochał rudy.
- Ale, że kto?
- HERMIONA!
- Oj, już się nie denerwuj, już się nie dener... HERMIONA?!
- HERMIONA!
- NA GACIE MERLINA! Co ty jej zrobiłeś?!
Ron tylko zapłakany spojrzał na siostrę.
- No właśnie nie wiem - wyszlochał cicho.
- Ale nic nie mówiła?
- No... Mówiła, że to się nie uda, bo ona wyjeżdża, a potem chce wrócić do Hogwartu...
- A jednak... - przerwała.
- A co rozmawiała o tym z tobą? - zdziwił się.
- Tak, coś mówiła, że chce wrócić, ale ja ją namawiałam, żeby została, bo przecież ministerstwo mówiło, że każdy kto walczył o Hogwart może zostać aurorem bez owutemów, ale ona powiedziała, że tu nie chodzi o to, że ona chce się jeszcze czegoś nauczyć zanim zacznie pracować.
Ron zaczął ryczeć jeszcze bardziej, więc Ginny objęła go ramieniem.
- Nie powiem, że wszystko się ułoży, bo nie wiem jak będzie, ale nie martw się.
- Dzięki.
- Kocham cię.
- Ja też cię kocham.
Po kilku chwilach Ron się trochę ogarną.
- To w czym miałem ci pomóc?
- Mama prosiła, abym posprzątała po Hermionie - Ron trochę się wzdrygną na imię dziewczyny, ale był silny. Nie zaczynał już ryczeć. Zastanawiał się tylko, czy ona też to tak przeżywa. Przeżywała, ale on o tym nie wiedział.
Gdy skończyli sprzątać był wieczór.
- To co? Chcesz iść ze mną na spacer? - zapytała żwawo Ginny.
- Masz ochotę... Ze mną?! Naprawdę?! - bardzo się zdziwił rudy.
- Oczywiście! A pamiętasz co ty dla mnie robiłeś jak zerwałam z Harrym?
- No tak... Dzięki Ginny... - powiedział ze słabym uśmiechem.
- Proszę bardzo.
- I... Może nie powiemy nikomu, że ja i Herrr.... Nooo, że my już nie jesteśmy parą.
- No dobrze, to będzie nasza mała tajemnica.
Resztę wieczoru spędzili spacerując. Ron bardzo się cieszył, że miał Ginny. Co by zrobił gdyby nie ona?
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Rozdział krótki, wiem... Następny może pojawić się dopiero w weekend. Jak już wystawią oceny, to mogę pisać nawet codziennie :D
Nie będę opisywać poszukiwać rodziców Hermiony, bo w ogóle nie mam na to pomysłów. Może tylko coś potem o tym wspomnę, ale nie obiecuję. Teraz skupię się na Weasleyach.
                                                                                                     Pozdrawiam,
                                                                                                       Stokrotka